Pierwszy wieniec adwentowy

Szukając informacji na temat wieńców adwentowych, możemy znaleźć wiele różnych wersji tego, gdzie i kiedy po raz pierwszy pojawił się ten rodzaj dekoracji. Jedna z historii mówi o tym, że pierwszy wieniec adwentowy został wykonany przez pastora Wicherna. Pastor ten mieszkał w Hamburgu i postanowił wykonać coś, co umili dzieciom czas oczekiwania na narodziny Chrystusa. Stworzony przez niego wieniec, znacząco różnił się od tych wieńców, które obecnie możemy spotkać w kościele. Ozdoba ta była bowiem kwadratem wielkości koła od wozu. W kwadracie tym umieszczono cztery duże świece, symbolizujące cztery niedziele adwentowe, a także odpowiednią ilość mniejszych świeczek, które odpowiadały pozostałym dniom adwentu (z Wigilią włącznie). Oznaczało to, że w zależności od roku, w wieńcu wykonanym przez pastora znajdowały się więc łącznie dwadzieścia cztery świecie (widok raczej niespotykany w dzisiejszych czasach – około 1860 roku, zrezygnowano bowiem z dwudziestu czterech świeczek, zostawiając cztery duże, symbolizujące kolejne niedziele adwentu). 

Jeżeli zaś chodzi o symbolikę samego wieńca, to szukając jej wyjaśnienia, musimy cofnąć się do czasów starożytnych. Już wtedy bowiem wieniec, wykonany wówczas zazwyczaj z warzywnych liści, był symbolem zwycięstwa. Idea, która przyświecała pastorowi tworzącemu swój wieniec była bardzo prosta. Chodziło o zachęcenie do refleksji nad zwycięstwem Chrystusa, który choć bezbronny w momencie narodzin, miał za zadanie odkupić ludzkość. Płonące, dające światło świece miały stać się symbolem odrzucenia zła, mroku i grzechu. Stworzenie wieńca miało również praktyczne zastosowanie. Pastor opiekował się założonym przez siebie sierocińcem. I podczas adwentowych nabożeństw (odbywających się przecież zimą, kiedy wcześnie zapada zmrok) chciał on dać swoim podopiecznym trochę ciepła i światła. 

Choć idea wieńca adwentowego powstała w kościele ewangelickim (w Północnych Niemczech), to bardzo szybko zdobyła ona wielu zwolenników i wyszła poza mury tego konkretnego odłamu chrześcijaństwa. W odłamie katolickim, pierwszy wieniec pojawił się w Kolonii, w 1925 roku. W sąsiedniej Austrii, zwyczaj robienia wieńców adwentowych pojawił się dopiero dwadzieścia lat później, w 1945 roku. Obecnie, zgodnie ze zwyczajem wieniec adwentowy święci się podczas wieczornego nabożeństwa, odprawianego w sobotę, poprzedzającą pierwszą niedzielę adwentu. W Austrii oraz Bawarii, zgodnie z tradycją, w wieńcach umieszcza się trzy świece fioletowe i jedną różową. Różową świecę zapala się w trzecią niedzielę adwentu. Niedzielę tę nazywa się “Gaudete,” co znaczy “Radujcie się!” Radość ma być związana z rychłym narodzeniem Chrystusa, który przychodzi na świat, aby zbawić ludzkość.